Ένα πολύ όμορφο και πολύ αληθινό κείμενο
 
Η μέρα μόλις ξεκίνησε και ... είναι έξι η ώρα το βράδυ. Μόλις έφτασε η Δευτέρα και είναι ήδη Παρασκευή.
 ... και ο μήνας έχει ήδη τελειώσει.
 ... και η χρονιά σχεδόν τελείωσε.
 ... και έχουν περάσει ήδη 40, 50 ή 60 χρόνια της ζωής μας.
 ... και συνειδητοποιούμε ότι χάσαμε τους γονείς μας, τους φίλους μας.
 και συνειδητοποιούμε ότι είναι πολύ αργά για να επιστρέψουμε ...
 
Έτσι ... Παρά τα πάντα, ας προσπαθήσουμε να αξιοποιήσουμε στο έπακρο τον χρόνο που έχει απομείνει ...
 Ας μην σταματήσουμε να ψάχνουμε για δραστηριότητες που μας αρέσουν ... Ας βάλουμε λίγο χρώμα στο γκρίζο μας ...
 Χαμόγελο στα μικρά πράγματα της ζωής, που βάζουν βάλσαμο στις καρδιές μας.
 Και παρά τα πάντα, πρέπει να συνεχίσουμε να εκμεταλλευόμαστε αυτή τη φορά που έχουμε με ηρεμία. Ας προσπαθήσουμε να εξαλείψουμε το "μετά" ...
 Το κάνω μετά ...   Θα πω μετά ...   Θα το σκεφτώ μετά ...
 Αφήνουμε τα πάντα για αργότερα, σαν το «μετά» να είναι δικό μας, επειδή αυτό που δεν καταλαβαίνουμε είναι ότι:
 μετά, ο καφές κρυώνει ...
 μετά, οι προτεραιότητες αλλάζουν ...
 μετά, η γοητεία είναι σπασμένη ...
 μετά, η υγεία περνά ...
 μετά, τα παιδιά μεγαλώνουν ...
 μετά οι γονείς γερνούν ...
 μετά, οι υποσχέσεις ξεχνιούνται ...
 μετά, η μέρα γίνεται η νύχτα ...
 μετά, η ζωή τελειώνει ... και μετά είναι συχνά πολύ αργά ...
 
 Λοιπόν ... ας μην αφήσουμε τίποτα για αργότερα ... επειδή, ενώ περιμένουμε αργότερα, μπορούμε να χάσουμε τις καλύτερες στιγμές, τις καλύτερες εμπειρίες, τους καλύτερους φίλους, την καλύτερη οικογένεια ...
 Η μέρα είναι σήμερα ... Η στιγμή είναι τώρα ...
 
Δεν είμαστε πλέον στην ηλικία, που μπορούμε να αναβάλουμε για αύριο αυτό που πρέπει να γίνει αμέσως.