Ο πατέρας Αντώνιος από την «Κιβωτό του Κόσμου»

“Ευτυχία είναι να είσαι χρήσιμος στον διπλανό σου”: Το νόημα της ζωής σε 12 φράσεις του Πατέρα Αντώνιου

Ο πατέρας Αντώνιος από την «Κιβωτό του Κόσμου»
κέρδισε το Βραβείο του Ευρωπαίου Πολίτη με ομόφωνη απόφαση του
Ευρωκοινοβουλίου. Ανατρέξαμε σε παλαιότερες συνεντεύξεις του και
συγκεντρώσαμε 12 «διαμάντια» που μας συγκίνησαν.

1. «Κανένα πρόβλημα δεν μπορεί να σ’ το λύσει ο
άλλος. Είμαι εδώ και σου απλώνω το χέρι. Θες να σηκωθείς στα πόδια σου;
Αυτό είναι το ερώτημα. Αν έχεις βολευτεί στο να σε λυπούνται, δεν έχεις
θέση στην “Κιβωτό”. Αν θες βοήθεια για να σταθείς όρθιος, είμαστε εδώ.

2. Αφού συγκινούμαστε και με τα ζωάκια όταν είναι σε
άσχημη κατάσταση, πόσο μάλιστα με τους ανθρώπους που έχουν φτάσει σε
αυτό το σημείο, σαν τα αδέσποτα ζώα να βρίσκονται στο δρόμο. Αυτό θα
πρέπει να μας προβληματίσει όλους.

3.  «Έχω πει κι άλλες φορές πως πήγα να παίξω
μπάσκετ με τα παιδιά. Αυτό, όμως, τι σήμαινε; Σήμαινε ότι σήκωνα το ράσο
μου, κατέβαινα τα σκαλιά της εκκλησίας και πήγαινα να “σκουντήξω” ένα
παιδί που μπορεί 5 λεπτά πριν να είχε κλέψει ή να είχε κάνει χρήση
ναρκωτικών. Αυτά τα παιδιά ήταν το ποίμνιό μου. Σε αυτά ήθελα και έπρεπε
να απευθυνθώ. Πήρα μια μπάλα του μπάσκετ και είπα “ελάτε να παίξουμε”.
Ήρθαν! Και μετά τους είπα να κάτσουν στα σκαλιά της εκκλησίας να
μιλήσουμε. Θυμάμαι πως ένα παιδί είχε έρθει με καθυστέρηση, το ρώτησαν
οι άλλοι “πού ήσουν;” κι απάντησε: “Είχα πάει να δω λίγο τον πατέρα μου,
είχε επισκεπτήριο σήμερα στον Κορυδαλλό. Μετά γύρισα σπίτι, έλειπε η
μάνα μου, έψαξα, τη βρήκα, ξέρετε πού, εκεί που την είχαμε βρει την άλλη
φορά”. Kαταλαβαίνετε πως σε αυτό το παιδί δεν μπορούσα να πω “ο Χριστός
σώζει».

4. Η βοήθεια προέρχεται από τον απλό κόσμο,
τον φτωχό κόσμο. Από αυτούς, όπως και να ΄χει, πάντα κάτι θα λείπει.
O πλούσιος είναι που φοβάται. Υπάρχει μια λαϊκή παροιμία που λέει ο
πλούσιος “να σου δίνω εγώ, φτωχέ, να γίνω σαν και σε”.

5. Για μένα ευτυχία είναι να είμαι χρήσιμος για το
διπλανό μας, να βλέπω αυτό το μαραμένο παιδί που μας έρχεται, να μπορεί
να ανθίζει και να βλέπει με αισιοδοξία το μέλλον.

6.  Πολλές φορές κάνουμε φιλανθρωπίες για να
νιώσουμε μεγάλοι και σπουδαίοι. Η φιλανθρωπία θέλει κουβέντα πολλή,
γιατί έχει και σκοτεινή πλευρά. Όταν κάνουμε ένα καλό με σκοπό να
δειχτούμε, δεν είναι καλό.

7. Υπήρχαν και υπάρχουν περιπτώσεις όπου παιδιά
έχουν απομακρυνθεί από το σπίτι τους μέσω εισαγγελέα, λόγω
ακαταλληλότητας. Όσο κι αν σας φαίνεται περίεργο, πάντως, το εμπόδιο
πολλές φορές είναι ο ίδιος ο γονιός που δεν πηγαίνει το παιδί του στο
σχολείο και δεν το μαθαίνει βασικά πράγματα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός
πως πολλοί γονείς είναι αμόρφωτοι και δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να
μάθουν πράγματα από τους δικούς τους γονείς, κάνοντας έτσι στην πορεία
τα ίδια λάθη με αυτούς. Γίνεται ένας μεγάλος αγώνας να δουλέψουμε με
αυτόν τον γονιό, συνήθως με τη μάνα, ώστε να την πείσουμε να καταλάβει
πως το παιδί της δεν είναι βάρος ή εμπόδιο για την ζωή της αλλά ότι
καλύτερο της έχει συμβεί.

8. Αν ένα παιδί που είναι εδώ έχει τα χίλια
προβλήματα και βλέπει κι εσένα να κλαις, να το λυπάσαι, πάει, το έχασες,
το κατέστρεψες».

9. Πρέπει να ζητάμε πάντα να είναι καλά οι άλλοι.
Όποιος προσφέρει τη ζωή του τη σώζει. Όποιος βάζει τη ζωή του πρώτα απ
όλα τη χάνει. Παιδιά μας είναι όλα τα παιδιά του κόσμου

10. «Δεν σώζω ζωές. Αν δεν θέλουμε, δεν γίνεται
τίποτα. Θυμάμαι ήταν ένα παιδί πριν από την εφηβεία, ο πατέρας στη
φυλακή, η μάνα έφυγε με άλλον, εκείνο είχε μπει σε παραβατική
συμπεριφορά. Από τα παιδιά που θεωρούνταν “καμένα χαρτιά”. Αυτό το παιδί
το έβαζα σπίτι μου από την αρχή. Συζητάμε τη μια μέρα και του εξηγώ ότι
δεν είναι μαγκιά η κλεψιά ούτε το να μην πηγαίνει σχολείο. Την επόμενη
μέρα μού έφερε ένα σεντόνι, το άνοιξε μπροστά μου και μου είχε φέρει
ό,τι είχε κλέψει. Αυτό το παιδί το ξαναέβαλα στο σχολείο, έχει τελειώσει
τη Θεολογία και λειτουργεί σαν παράδειγμα για μας».

11. Αποκτήσαμε επίπλαστες ανάγκες και
απομακρυνθήκαμε ο ένας από τον άλλον. Δεν μπορούμε να τα χρεώνουμε όλα
στους ξένους. Δεν γίνεται να βλέπουμε παντού προβλήματα, αλλά να μη
βλέπουμε τη δική μας ευθύνη σ’αυτό.

12. Με την πάροδο των χρόνων στα ελληνόπουλα
προστέθηκαν και παιδιά μεταναστών ή προσφύγων. Να δείτε τον τρόπο με τον
οποίο συμβιώνουν όλα μαζί. Εδώ πραγματοποιείται ένα πείραμα που
αποδεικνύει ότι μπορούμε τελικά να ζούμε αρμονικά χωρίς χαρακιές
και όρια, “εδώ εσύ, εκεί εγώ”. Το καταφέραμε με τον σεβασμό και
την άδολη αγάπη.Προσφυγόπουλα πουέδωσαν τα πάντα για να φτάσουν στο
“όνειρο”.Και απογοητεύτηκαν. Και ο σκοπός μας δεν είναι να
παραβιάσουμε τα ιερά και τα όσιά τους. Και εγώ από πρόσφυγες
κατάγομαι, Μικρασιάτες. Αυτούς που οι παλαιοελλαδίτες αποκαλούσαν
“πρόσφυγες”γιατί ήρθαν να φάνε το βιος τους.Τους το λέω και αμέσως
παίρνουν τα πάνω τους».